Een halve eeuw geleden was Wageningen een prachtig experimenteel dorp. De woongemeenschap was verbonden aan het wel en wee van de veelbelovende rijstfabriek. De rijstfabriek zou een staaltje ‘high tech en grootschalige’ rijstproductie worden. De door wetenschappelijk onderzoek veredelde rijstgewassen zouden de poort naar Latijns Amerika openen voor Surinaamse rijst. Wageningen zou de woonplaats worden van “de gouden rijstkorrel”, die Suriname geluk en voorspoed zou brengen. Maar het ging helaas om allerlei redenen slecht met de rijstfabriek.